Heb je het ook al opgemerkt? Ook al gezien hoe onze kinderen opgroeien?
Voortdurend hebben we hen in het oog. Als ouder hebben we ze het allerliefste dicht bij ons, in het vizier. Kijken ze wel naar de geschikte kinderprogramma’s? Zitten ze niet op de verkeerde sites? Hebben ze de gsm bij als ze even naar de buurjongen lopen? Hebben ze bescherming aan bij het skaten? Zijn ze flink (= zitten ze voor de tv) als ze even alleen thuis zijn? Zeggen ze zeker niets tegen een vreemde? Krijgen ze alles wat hun hartje verlangt?
Een kind dat je niet loslaat, leert nochtans enkel aan de leiband lopen. Is het in 2012 dan niet meer mogelijk om hen af en toe tegen de lamp te laten lopen? Om hen te laten leren van de scherven die ze maken? Om hen eens buiten de lijntjes te laten kleuren? Hoe groot zou de kans zijn dat er iets dramatisch zal gebeuren?
We begrenzen voortdurend de leefwereld van de kinderen, maar vergeten hun gedrag te corrigeren. Zoveel kinderen mogen alles, zolang het niet gevaarlijk is. Een brutale opmerking doet geen pijn. Een arrogante toon kan toch geen kwaad. Als ze eisen wat ze willen, bedoelen ze het niet slecht. We vinden hen nog te jong om verantwoording af te leggen.
Als je hun wereld verruimt, moet je afspraken maken, vertrouwen schenken. Dat is moeilijker dan ze thuis klein te houden. Toch vrees ik soms dat we een generatie opvoeden die later niet op eigen benen kan staan. Hoog tijd om zoonlief en dochterlief de straat op te sturen. Bijvoorbeeld met de lijst van 50 dingen die je moet gedaan hebben voor je twaalfde. (www.50things.org.uk).