Buurvrouws ogen keken me aan van over de omheining: ‘Het is tegenwoordig toch alle dagen feest’. We stonden te keuvelen onder goedkeurend oog van de juni-zon. Onderwerp: het nakende communiefeest van ons prinsesje van zes. Ik wist dat buurvrouw gelijk had.
Ze is 85, heeft de oorlog niet gewoon meegemaakt, maar ook gevoeld. Maar los van grote verschrikkingen: toen zij 6 was, stond er slechts uitzonderlijk iets extra’s op tafel.
Het is intussen november. Niet alleen het communiefeest, maar ook het schoolfeest, het afscheidsfeestje in de klas, de gezinsvakantie, enkele weekendjes weg, het straatfeest, een hele resem verjaardagsfeestjes en Halloween zijn al gepasseerd. Sinds gisteren is de Sint weer in het land. Binnenkort staat de Kerstman voor de deur, daarna steken onze kinderen hun handje uit nadat ze de nieuwjaarsbrief hebben voorgelezen.
We hebben altijd meer dan genoeg koekjes, chocolade, snoep en chips bij de hand. Een taart van de bakker is niet bijzonder meer, want de taartenfee tovert op bestelling gebak voor speciale gelegenheden. En als de kinderen de bal tot over de omheining lanceren, krijgen ze bij het terughalen een chocoladereep. Van buurvrouw.
Het is alle dagen feest. Laten we daar op klinken!