We hebben in de paasvakantie Zutendaal ingeruild voor een andere plek. Het is zalig om op reis te kunnen gaan. Omdat alles er anders is: een turquoise zee met zwart strand en rotsen in plaats van appartementen langs de kust. Bergen met vergezichten in plaats van dennenbossen voor de horizon. Witte huizen met rommel aan de blauwe voordeur, de was op het balkon. Een sterrenhemel met een maan als een glimlach en de sluier van de Melkweg. Een vergeet-me-nietjes-blauwe lucht. Ander eten, andere dieren, andere planten, andere bomen met andere vruchten.
En andere mensen met andere gewoonten. Mensen met tijd. Mensen die eerlijk zijn: kranten en bloemen op een kruispunt vergezeld van een spaarpotje, waardevolle spullen gewoon langs de kant van de weg. Winkeltjes zonder wisselgeld: ‘Kom het straks of morgen maar betalen.’ Je schuld wordt zelfs niet opgeschreven. Eventjes weg? De deur van het huis blijft gewoon openstaan. In de stad kan je slenteren zonder je arm over je handtas te klemmen. Ik val van de ene verbazing in de andere. Maar dan vertelt een man me: ‘In onze dorpen zijn de mensen veel beter.’ Ik bedenk me dat hij best nooit naar België moet komen.
Ik leer zoveel meer van hen, dan zij van mij. Wat heb ik hen te bieden? Ik ben verwend door comfort en heb een leven vol to-do-lijstjes, stress en structuur. In andere streken zijn de mensen nog puur. En ongelooflijk vriendelijk. Op zoek naar het postkantoor? Ik krijg spontaan een lift aangeboden. Terwijl we door het dorp wandelen, wordt er vriendelijk naar ons gezwaaid. Wanneer ik in de koffiezaak naar whipped cream vraag, vertalen ze spontaan: ‘Slagroom?’ Aan mij worden de Griekse begroetingen lettergreep voor lettergreep aangeleerd: ef-cha-ris-to po-li. Geduldig herhalen ze het tot ik het bijna kan. Lachend keuren ze mijn Grieks-met-haren-op goed.
En toch ben ik opgelucht bij onze thuiskomst omdat er hier niets veranderd is. ‘Oef, alles is hetzelfde gebleven.’ Behalve de pruimenboom die ons verwelkomt met takken vol witte bloesems. Zouden mensen die in ons land op reis komen ook zo enthousiast zijn over ons anders-zijn? Waarschijnlijk wel. Maar ik heb een donkerblauw vermoeden dat ze bij hun terugkeer ook gelukkig zijn dat alles bij het oude is gebleven.