12 augustus Ontdekking van de dag
Na een tijdreis naar de toekomst komen we weer thuis. ‘Ons huis is zo groot als een hostel,’ roep ik als ik het weer zie. Benieuwd hoe lang het zal duren tot de luxe weer went.
10 augustus
Ontmoeting van de dag
Op onze laatste avond passeren we het zoveelste kraampje met drank, snoep en papieren zakdoekjes van onze reis. Toch is dit anders dan de anderen. Vanochtend heeft het wat gesneeuwd, het weer is omgeslagen. Een tienermeisje is naast haar miniwinkeltje in een grote kartonnen doos gekropen. Daar zit ze om het wat warmer te krijgen.
9 augustus
Ontmoeting van de dag
Op de luchthaven spreekt een jongetje van een jaar of zeven ons aan. ‘Spreken jullie Nederlands? Eindelijk kan ik eens praten met mensen.’
Ik verklap aan onze nieuwe vriend Simon dat we ook graag op vakantie in Nederland gaan.
‘Ga je dan naar de Zeeweg in IJmuiden?’ vraagt hij. ‘Dan moet je naar het huis met het blauwe puntdak komen.’
Zijn zusje schuifelt op haar stoel. ‘Zo zijn er wel veel,’ zegt ze.
‘Maar op de Zeeweg is er maar één. Weten jullie wat ik niet snap? Een groot huisje. Snap je dat? Dat kan toch niet? Een huisje kan toch niet groot zijn?’
Even later neemt hij mijn hand en trekt hij me mee tot aan het glazen raam. ‘Met welk vliegtuig gaan jullie?’
We worden enthousiast uitgezwaaid.
Simon wacht in het huis met het blauwe puntdag in de Zeeweg van IJmuiden op ons bezoek.
8 augustus
Ontmoeting van de dag
Na een kop koffie in een gezellige zaak vergeet Jo zijn hoed. Wij hebben zelf niets in de gaten, maar wanneer we even later de zaak weer voorbijwandelen, loopt de serveerster naar buiten om Jo zijn hoed terug te geven.
7 augustus
Ontmoetingen van de dag
Voor mijn 42ste verjaardag slaan we ’s morgens een zelfgemaakt ontbijt in de keuken van de hostel over en gaan we ergens ontbijten. We installeren ons in een mooie zaak met een groene tripadvisor-sticker aan de Plaza 25 de Mayo. Er is nog net een tafeltje aan het raam vrij. Zodra de bestelde toast, roerei, spek, tomaat, papayasap, cappuchino, confituur, honing en boter op tafel staan, krijgen we toeschouwers. Van op straat komen een dubbelgevouwen oude man, een bejaard vrouwtje en nadien ook nog een meisje ongeneerd naar ons ontbijt kijken. Ze houden alledrie hun hand omhoog. Daarom was dit tafeltje dus nog vrij. We weten niet waar we naar moeten kijken. Naar de mensen kijken, kan niet. Maar in de richting van de rijk gedekte tafel, lijkt ook ongepast.
6 augustus
Ontmoetingen van de dag
Sucre lijkt een rijke stad. Overal witte koloniale gebouwen en goed geklede mensen. Op de talrijke oude vrouwtjes op de stoepen in het historisch centrum na. Door hun familie in de steek gelaten zijn ze veroordeeld tot de bedelstaf. We verzamelen vanaf nu boliviano’s in onze broekzakken om iets in hun hoed te kunnen gooien.
5 augustus
Ontmoetingen van de dag
Op de bus richting Sucre zitten heel wat Bolivianen. Een bejaarde man, gebogen over zijn wandelstok, stapt van de bus midden in een woestijnlandschap. Waar gaat hij in hemelsnaam heen? Moeders reizen met een baby op de rug en een peuter aan de voeten naar bijna verlaten dorpen. Een meisje van een jaar of tien staat haar plaats af aan een oudere dame en doorstaat een uur lang haarspeldbochten tot ze het groepje lemen huisjes bereikt waar zij moet afstappen. Een dame met bolhoed hurkt tijdens een tussenstop neer naast de bus, een straaltje loopt van onder haar rok de grond op, nadien kan ze weer gerust de reis verderzetten.
4 augustus
Ontdekking van de dag
Uyuni is een moderne variant van een westerndorp: brede straten in ’the middle of nowhere’ met mensen die ’s avonds de kou ontvluchten rond het haardvuur in een saloon of restaurant. Behalve voeding is er nergens een winkel in de buurt. De inwoners van Uyuni zijn voor bijna alles aangewezen op de markt: kleren, huisraad, elektro, plastic meubilair, …
3 augustus
Ontdekking van de dag
In de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte van de wereld, zien we aan de horizon water. Maar telkens is het een luchtspiegeling, het is gewoon zout. Onze eerste fata morgana in het speciaalste landschap dat we ooit gezien hebben.
2 augustus
Jade wil graag kippensoep koken in de hostel. Aan een vrouwtje dat in een stalletje op de stoep batterijen verkoopt, vragen we de weg naar de supermercado. In vloeiend Spaans wijst ze ons enthousiast de weg. In haar woordenvloed herhaalt ze voortdurend ‘ketal, ketal’.
‘Wat zou dat betekenen?’ vraag ik aan Warre. Het is blijkbaar toch een woord dat ik voor de reis had moeten leren. Rechtdoor, links- en rechtsaf ken ik. Dat is het dus niet. Misschien betekent het ‘bergop’?
Na het nog eens drie keer gevraagd te hebben, bereiken we de supermarkt. De naam is Ketal. 🙂
1 augustus
Ontmoeting van de dag
Op het zebrapad komen we zebra’s tegen. Twee studenten in zebrapak helpen voetgangers huppelend het zebrapad over. Een ludieke manier om automobilisten het rode licht te doen respecteren.
31 juli
Ontmoeting van de dag
Na een afschuwelijke nacht van hoesten en snuiten en een dag van reizen met boot en bus komen we aan in de hostel van La Paz. Daar kijkt het meisje van de receptie bezorgd naar onze kinderen. Even denken we dat dat door de verkoudheid komt, maar al snel blijkt dat er een dubbele boeking is. Blijkbaar is er geen plaats voor ons vier. Na vijf tevergeefse telefoons naar andere hostels, gaat ze op zoek naar een andere oplossing. Uiteindelijk belanden we met ons vieren in een kamer van twee. Maar ’s anderendaags krijgen we een dorm van negen voor ons vier.
30 juli
Ontmoeting van de dag
Vrouwtjes van negentig en meisjes van negen die zware vrachten in doeken gewikkeld op de rug 200 meter over een steile berghelling naar boven sjouwen. En wij zijn al buiten adem zonder rugzak.
29 juli
Ontmoeting van de dag
In de hostel op het Isla del Sol in het Titicacameer doet het 4-jarige dochtertje in alles haar moeder na. Met een glimlach vol zwarte tandjes helpt ze haar mama met de laundry van de klanten, met de hand bij gebrek aan wasmachine en met enkel schaarse toegang tot elektriciteit. Verder borstelt ze de vloer van het restaurant, haar pop in een doek op de rug gebonden. ‘s Avonds is het harde werk gedaan en zit ze in een hoek van de keuken in kleermakerszit op de grond een kommetje soep te eten.
28 juli
Ontdekking van de dag
Nadat we te voet de grens van Bolivië zijn overgestoken, komen we terecht in het bedevaartsoord Copacabana. Daar is het dit weekend feest van de auto-zegeningen. Een handleiding: je wast je auto tot in de puntjes en schuift een halve dag aan om eerst de grens over te steken en dan in het dorp tot aan de basiliek te rijden. Dan koop je slingers, bloemen, een glitterhoedje (voor op het dak van de auto) en een bling-bling mariabeeld. Daarmee versier je de wagen. Je laat vervolgens iemand de auto zegenen met wierook, spuit er daarna een 2-literfles cola overheen – de ramen mogen intussen gerust blijven openstaan – en bestrooit de hele auto met confetti. Gedurende het ritueel bid je met een kruis in de hand tot de Pachamama (Moeder aarde).
Het vergt wat werk, maar je bent wel veilig op de weg. Handig in landen waar je zelfs langs rechts mag voorbijsteken en iedereen tot op de centimeter zijn voorrang opeist.