Ik beken. Groen ben ik. Groen van jaloezie.
Alsof onze buren nog niet genoeg hebben: een resem shoppingcenters, een voetbalstadion, een bioscoop, een olympisch bad, een eindstation, een place misère.
En nu ook al tien jaar lang een eigen stadsgedicht.
En waar blijft Zutendaal? Wat Genk kan, kunnen wij toch ook?
We hebben in onze dorpsgeschiedenis zelfs een echte dichter-burgemeester. Maar behalve enkele stiltestenen hebben wij weinig vers om mee uit te pakken.
Dat valt toch niet te rijmen? Hoog tijd dus voor een echte poëzie-invasie: met een dorpsgedicht, een kinderpoëzieroute, gedichten op ieder zebrapad … Als we daar de wereldpers niet mee halen. Het allereerste gedichtendorp ooit!
Misschien moeten we om te beginnen een talentenshow organiseren? Zo komen we nog dichter bij elkaar. ‘Sterren op papier’. Dat moet toch lukken? Er woont immers ontzettend veel talent in ons dorp.
Ik geef hier alvast een aanzet. Beter doen kan niet moeilijk zijn. Wie grijpt de kans?
Genk: here we come. Zutendaal dicht de kloof.
ZUTENDAAL
dag na dag
terug een vlucht
weg
uit
de
wereld van moeten
naar
dat
eiland
van
rust
verdoken
achter
een
ringgracht
vol
bossen
herademen
in groene zoete stilte
natuur als veilige bron
de brug
opgehaald