Het was toevallig. Maar wel frappant. Er zaten twee folders in de bus.
wee bijna-tijdschriften waar ik niet om gevraagd had.
Nochtans zegt de klep van onze brievenbus ‘geen reclame aub’, toch weten zowel bedrijven als ngo’s hoe ze hun portie marketing tot bij mij op de keukentafel moeten krijgen.
Even later, bij een tas koffie en een stukje chocolade, roept ‘Zin in meer’ me van voor tot achter op om mee te zijn met mijn tijd. Het boekje druipt over van de must haves voor deze zomer en de gouden tips waarin me subtiel verteld wordt dat ik dit of dat merk moet kopen. Doordeweekse luxe, stijl en looks, make overs, schoonheidsrituelen en een heus feel good dossier vullen de pagina’s.
et jaaroverzicht van ‘Bevrijde wereld’ ligt eronder: in de verdrukking. Deze organisatie gaat ook voor een make-over, maar dan van onze wereldbol. Ze willen werken aan duurzame verandering. Gezinnen helpen aan voedsel en toegang tot drinkwater. Helaas worden ze afgeremd doordat ze ook strijd moeten leveren tegen mensenrechtenschendingen. Sterke mensen uit het Zuiden staan op ieder blad centraal. Mijn koffie smaakt plots anders.
Een dag later ontdek ik in de krant een pagina’s groot dossier over kansarme kinderen in de omgeving. Steden met bijna een kwart kinderen die in armoede opgroeien op een boogscheut verwijderd.
In dezelfde weekendeditie de zwembaden waar ik absoluut geweest moet zijn: van in een hotel met een privézwembad per kamer in de jungle van Borneo tot een kilometerslang bad langs de oceaan in Chili. Nochtans ook regio’s waar nog heel wat aan armoede kan worden gedaan.
De wereld draait door. Wie kan hem stoppen?