‘Mevrouw, dat boek dat ge zo goed vindt, heeft een prijs gewonnen.’
In iedere klas heeft er wel een leerling het nieuws opgevangen. Het boek ‘Allemaal willen we de hemel’ van Els Beerten* kreeg de Vlaamse Cultuurprijs voor Jeugdliteratuur. Misschien lukte het mij nog niet hen te overtuigen om aan dit meesterwerk te beginnen, de media hebben me nu eindelijk een handje geholpen. Zalig!
De uitreiking van de prijs gaf het startschot van de jeugdboekenweek. Een week die veertien dagen mag duren! Misschien om duidelijk te maken dat als je leest, je dubbel leeft. Ooit vertelde ik aan een groepje vriendinnen: ‘Ik lees omdat het leven veel te kort is.’ Het klinkt paradoxaal, maar dankzij de boekenwereld kan ik zoveel meer meemaken. Lezen is gretig leven.
Zijn boeken dan nog een attribuut voor de hippe burger? Meer dan ooit! Heel wat leerlingen genieten in onze school elke middag van hun leesuurtje in de schoolbib. In mijn klassen wordt iedere week enthousiast een superboek voorgesteld. ‘Mag ik volgende keer mijn boek voorstellen?’ vragen mijn tieners me dan met blinkende ogen. En dankzij e-readers en i-pads heeft iedereen nu een hele bibliotheek binnen handbereik.
‘Lezen hoeft gelukkig niet nuttig te zijn,’ zei Geert van Istendael ooit. Maar lezen heeft wel degelijk nut. Je oefent om je te focussen, je traint je inlevingsvermogen, je leert gevoelens en gedachten te verwoorden, je breidt je woordenschat uit. Het is trouwens een van de weinige momenten waarop je niet moet multitasken. Met een boek voor je neus kan je vluchten van de stapel werk die altijd wel ergens op je wacht. Lezen is een vorm van mindfulness.
‘Allemaal willen we de hemel’. Helemaal waar. Een reden te meer om letters te verslinden. Want lezen wijst je keer op keer de weg naar het paradijs.
*Het boek is trouwens ook een aanrader voor volwassenen: www.elsbeerten.com