Het blijft een berg. Die eerste september kan je alleen stap voor stap overwinnen. Ook als je jarenlang ervaring hebt. Ook als je vol passie voor de klas staat. Er komt zoveel op je af wat je niet kan voorbereiden. En toch ga je vol vertrouwen op weg naar school. Het komt wel goed, toch?
Enkele oud-leerlingen kruisen je op de heenweg en roepen in koor: ‘Goedemorgen’. Een ander glimlacht van oor tot oor. De derde laat je via een klasgenootje de groetjes overbrengen. Het komt wel goed, weet je. Dat is de magie van bergbeklimmen. Je weet op voorhand niet hoe, maar je raakt er wel.
Op weg naar huis roept een oud-leerling je van de overkant van de straat toe: ‘Hey, mevrouw, het ging goed vandaag.’ Het komt dus ook wel goed met al die jongeren die je los moest laten in juni. En het schooljaar met die nieuwe gezichtjes: dat komt vast dik in orde!
