De bewoners van het dorp nemen heel wat hindernissen de laatste tijd. Wandelaars moesten de laatste maanden in de Kerkstraat opletten dat ze niet van hun sokken werden gereden, zeker op piekuren leek de straat een kleine ‘Europalaan’. Wie op dinsdag droomt van kip met appelmoes of van vis met verse groentjes, is genoodzaakt op expeditie te gaan want de ‘markt’ werd al voor de tweede keer geëvacueerd. U weet waarschijnlijk waarover ik het wil hebben: het centrum wordt grondig verbouwd.
Ons dorp vertoonde barsten: wegen begonnen te verslijten, het Heymansplein leek op kaas met gaten, de huizen in het dal hadden een teveel aan zoet water, de Hoogstraat kreeg het verkeer niet meer geslikt. En er was dat ingebakken complex van onze gemeente: het lelijke kruispunt. Zutendaal werd oud. Alles moest in een nieuw kleedje worden gestoken. Maar zoals zo vaak; als je er een specialist bijhaalt, wil die het grondig aanpakken: de ingreep werd iets ingewikkelder. Onze gemeente ging voor een ‘extreme make-over’.
Een greep uit het beoogde resultaat: een nieuwe rotonde, vers aangelegde wegen en stoepen, aangevuld met 250 stadswoningen en een nieuwe NUBO met ondergrondse garage. En verder: waar vroeger nog enkele zusters woonden, zal binnenkort een kans gegeven worden aan jonge mensen die iets meer moeite hebben om alleen in het leven te staan.
Niet alleen wordt er alles aan gedaan opdat de gemeente jonger en mooier wordt, ook wordt Zutendaal groter, het dorp groeit uit tot een heuse gemeente. In de Nubo vroeg laatst een kassierster: ‘Woont ge eigenlijk in Zutendaal?’. Een heel goed bedoelde vraag, maar ik was er toch even niet goed van. Heimwee naar de tijd van Jeannette en Herman lag op de loer.
Als je uiterlijk verandert, doet dat ook iets met je persoonlijkheid. Zoals bij iedere ‘Extreme make-over’ zal de patiënt na afloop niet meer te herkennen zijn. De meningen zijn verdeeld, logisch met zoveel verandering, maar ik denk dat iedereen het hiermee eens kan zijn: hopelijk zal het hart van ons dorp hetzelfde blijven kloppen. Het is aan ons om er terug onze ziel in te leggen…