‘Ach, het is een dag als een ander.‘ zegt manlief.
Zoals gewoonlijk heeft hij gelijk, maar toch, ik heb iets met oudjaar. Onze brievenbus is het met me eens en lacht me toe met een buik vol wensen.
Voor het eerst in meer dan twintig jaar vieren we gewoon met ons gezinnetje. Het gourmetstel vredig op tafel, in de salon het oorlogsveld van Risk. Om iets voor twaalf springen we in onze jas.
We horen bij de buren een bende aftellen: ‘10, 9, 8, …, 3, 2, 1! Gelukkig Nieuwjaar!’
Magische knallen kleuren de hemel met sterrenfonteinen in rood, geel en blauw.
‘Oooh!’, ‘Aaah’, ‘Wauw!’ klinkt het door de hele straat.
Wat vriendelijk van al die anderen dat ze dat voor ons overhebben. Met de regen in het gezicht vraag ik me af of er ook zoiets als ethisch verantwoord vuurwerk bestaat: fairworks in plaats van fireworks. Soms lijkt onze wereld dolgedraaid. Konden we hem maar af en toe even stilzetten.
Verleid door het schouwspel ontdek ik waar er allemaal groepen feesten: bij de tank, aan de kerk, in de buurt van de school. In heel Wiemesmeer wensen mensen elkaar het beste toe. In onze straat klinken we met zelfgemaakte limoncello van de buren op het nieuwe jaar.
‘Een goei gezondheid’ en ‘Minder regen’ zeggen we tussen het kussen door. In het begin van de straat stijgen er intussen dampen op. De kinderen trekken naar het spektakel. Een bezorgde paardeneigenaar snelt voorbij, de zaklamp in de hand. Slechts een milliseconde oogcontact, er kan geen glimlach of ‘beste wensen’ vanaf. Die woont volgend jaar vast in een andere buurt.
Plots bekruipt me de angst voor de combinatie vuurwerk en kinderen – of beter: MIJN kinderen. We snellen naar binnen: de champagne- en de kidibulkurk knallen, het knetterende licht van wonderkaarsen vult de woonkamer, de zwavelgeur palmt het territorium in van de chocoladefondue. We toosten op onze goede voornemens en de kinderen lezen trots hun nieuwjaarsbrief.
Even later blik ik tijdens het opruimen terug op de avond.
Oud op nieuw. Voor mij geen dag als een ander, maar een beloftevol begin. Met nieuwe voornemens.
En hoop. Dat alles mag blijven zoals het is, hier of daar zelfs iets beter. Vurige hoop dat alle problemen overwonnen zullen worden.
Ik wens het u ook toe. Met daarnaast: elke dag een beetje geluk, met een gouden lintje eromheen