‘Fijn dat ik u zie.’ Dat is de zin die ik de dag waarop het schooljaar begon, het meest gehoord heb.
Ik ben nochtans niet meer bijzonder dan al die andere collega’s. Het enige verschil is dat ik op het punt had gestaan om van job te veranderen. En dat die baan naar iemand anders gegaan was. Waardoor ik met de staart tussen de benen terug de school binnen ging. Waar de collega’s dus zo lief waren om te zeggen dat ze me wel terug wilden.
En ik moet zeggen: het deed deugd.
Gek eigenlijk dat we dat niet vaker zeggen tegen elkaar: fijn dat jij hier bent. We vinden het vanzelfsprekend dat anderen blijvend enthousiast zijn.
Intussen ligt mijn hart weer bij de school. En is het mijn beurt om anderen op te beuren. Dus vertel ik hen zomaar hoe blij ik ben dat ik hen weer tegenkom …