Te vaak zien we ons onderwijs nog als de voorbereiding op de fabrieksproductie. We oefenen om allemaal in het gareel te lopen en efficiënt uit te voeren wat de baas van ons vraagt. Sir Ken Robinson roept al jaren op om jongeren terug te onderwijzen zoals in de landbouw. Zaaien, ondersteunen, bijsnoeien en verwonderd kijken naar welke vruchten er dan groeien. Als passie en talent samenkomen, ben je in je element. We moeten vaker aandacht geven aan dat waarin de leerlingen goed zijn, hen dingen laten doen waarvan ze energie krijgen, onze jongeren hun passie laten beleven. Je hart volgen: onze samenleving heeft het verleerd.
Onze musical ‘Heartbeat’ was een van de vele initiatieven op onze school die daar verandering in bracht. Vanaf september veroverde mevrouw Neven de harten van meer dan 200 leerlingen. Er kwamen audities om te zien waar de leerlingen goed in waren. Iedereen die wilde, mocht meedoen. En dan kwam het maatwerk: de rollen werden op het lijf geschreven. Alle soorten muziek en dans kwamen aan bod. Het koor dook enthousiast mee in het diepe. Maandenlang werd er gerepeteerd: teksten moesten uit het hoofd gestudeerd, leerlingen bedachten zelf dansjes en leerden ze aan elkaar aan, vanuit de aula klonken voortdurend vrolijke noten, ouders en leerkrachten gingen op zoek naar de perfecte kostuums, … De deelnemers van het seminarie techniek en de collega-studenten van het VTI sprongen enthousiast bij.
Op het podium van het CCha werden tal van vaardigheden aangeleerd: verloren lopen in de chaos en toch de moed niet opgeven. Kalm blijven als er publiek staat te wachten terwijl jij nog moet repeteren. In de spots durven gaan staan. Creatieve oplossingen zoeken tot op de laatste minuut. Elkaar moed inspreken. Improviseren als er iets anders loopt dan verwacht. Je stem verheffen. Jezelf overtreffen. Na het applaus terug je verantwoordelijkheid opnemen en samen opruimen.
Het resultaat? Vriendschap over klassen en zelfs jaren heen. Leerlingen die na vier uur lekker lang op school blijven hangen. Leerkrachten die hun leerlingen op een andere manier leren kennen. Apetrotse ouders. En een teamgeest om u tegen te zeggen in de lerarenkamer. We kregen er rillingen van.
’s Anderendaags postte een collega op facebook: ‘Mijn kippenvel is net gaan liggen.’
Laatst hoorde ik een verstandig onderzoeker beweren: ‘Misschien zijn jongeren wel de kanarievogel in de mijn.’ De man had gelijk. Maar in het VJC kunnen we gerust zijn: onze jongeren fluiten nog.