Een grote glimlach onder trieste ogen.
‘Wel goed, mevrouw.’
Ik ken haar al langer en vraag door.
‘Mijn moeder heeft me deze vakantie buiten gezet.’
16 jaar en je moeder zet je buiten? Behalve op de dagen dat ze uitzonderlijk ‘goedgezind’ is en je nog eens een nacht binnen wil laten? Die andere avonden zelf op zoek moeten gaan naar een plek waar je terecht kan.
Sommige ouders wil je een geweten schoppen. GRR… Maar dat mag niet.
Het enige wat ik kan is luisteren en het meisje een hart onder de riem steken.
Hopelijk heb ik juist gereageerd.
Morgen zeker op zoek naar die grote glimlach onder die trieste blik. Polsen hoe de afgelopen nacht is geweest.