Ik had hier zo graag alle aandacht gegeven aan het jaarlijkse Venerieweekend in Wiemesmeer. De grandeur van de slipjacht met geoefende jachthoornblazers, kreukvrije ruiters, opgesmukte paarden, blinkende jachtspannen en de meute jachthonden. De felrode jassen die ieder jaar zo mooi afsteken tegen de najaarskleuren van de natuur. Een spektakel vol nostalgie. Het zou mooi zijn hiermee een column te vullen.
Maar de herfst benadrukt de val van Ford. Het zwaard van Damocles is op ons hoofd gevallen. Iemand waar ik in al die Ford-jaren nog nooit van heb gehoord, heeft de draad met de multinational doorgeknipt.
Ook onze toekomst moet worden hertekend. We hadden het graag anders gezien. Ford was een pijler van de Limburgse economie. Maar we willen er thuis geen drama maken. Drama’s zijn er nu al genoeg. Wij willen erin geloven dat een ommekeer wel zal lukken.
Op dit moment is onze grootste bekommernis de kinderen niet te belasten met dit slechte nieuws. Gelukkig maken zij zich voorlopig weinig zorgen: als oplossing voor de Ford-crisis hebben ze ‘Lach je rijk’ weer bovengehaald. Een draak van een spel waar je niet moet werken voor je geld, waarin je voortdurend mag zwaaien met biljetten van 5000 of zelfs 10000 euro. Wat kan het leven simpel zijn als je tien bent.
Toch bestaat de kans dat ook zij de sluiting van Ford nog zullen voelen. Zal de Limburgse economie terug hersteld zijn als zij op zoek moeten naar een baan?
Misschien moeten we onze westerse beschaving wel een stukje herdenken. Henry Ford zei ooit: ‘Falen is een kans om slimmer opnieuw te beginnen.’ Daarvoor zullen alle hoofden in dezelfde richting moeten wijzen. We moeten geloven in de toekomst van onze provincie. We zullen creatief moeten zijn.
Dit is misschien het moment om te werken aan de uitbouw van een duurzame industrie. Het moment om oplossingen te bedenken voor de problemen van de toekomst.
We zullen solidair moeten blijven. Met alle mensen uit andere bedrijven die nu ook in nood raken. Met alle mensen die nu al –ondanks alle moeite- geen werk vinden. Met de mensen die dit al voor de tweede of de derde keer mee moeten maken.
We zullen tevreden moeten leren zijn. Tevreden met wat we wèl nog hebben. Gelukkig zijn kan ook met minder.
We moeten samen blijven geloven dat het weer goed komt.
Op zondagnamiddag trekt tijdens de slipjacht de mist langzaam op. De zon breekt door de wolken. In de blauwe lucht tekenen zich witte strepen van twee vliegtuigen af. Ik moet denken aan een ander citaat van Henry Ford: ‘Als alles tegenzit, denk er dan aan dat een vliegtuig niet opstijgt met de wind mee, maar ertegenin.’