Deze week heb ik een nieuw woord ontdekt: onschoolbaren. Op televisie werd zelfs een nationaliteit op deze nieuwe bevolkingsgroep geplakt. Laat me u even inlichten: het gaat over jongeren van 14 (!) jaar die blijven zorgen voor moeilijkheden op school. Veertien en al in het nieuws komen omdat de volwassenen geen blijf meer met je weten. Veertien en een ONterende titel krijgen: ONschoolbaar.
In de Van Dale vind je bladzijdes vol woorden die beginnen met on-. Bijna allemaal zijn het bijvoeglijke naamwoorden. Ze worden nooit gebruikt om een persoon te omschrijven. Maar als je een ONbelgische puber bent, kan dat plots wel! Onschoolbaren. Hoe moet je als 14-jarige nog ooit van dit etiket afkomen? Je zou voor minder ONgelukkig worden.
Hoe kunnen we de volwassenen van de samenleving waarin deze ONschoolbaren zijn gecreëerd dan noemen? De ONmachtigen van de regeringsonderhandelingen? Of de ONbekwamen? De ONbeschaamden die zulke media maken? De ONaantastbaren binnen de financiële wereld? Wat vind je van het woord ‘ONverantwoordelijken’ voor de burgers die dit laten gebeuren? Is ONwetenden beter? ‘Wir haben es nicht gewusst …’ Of behoren wij tot de ONverschilligen?
Misschien moeten we eens de ONschatbare waarde van onze jeugd benadrukken. En het in het nieuws hebben over ONbaatzuchtige jongeren zodat we beseffen dat hun bijdrage tot onze wereld ONbetaalbaar is. Zou de wereld dan niet wat minder ONdraaglijk worden voor de ONbeschermden onder hen?