Ieder weekend vind je in deze krant een Limburger die wereldburger is. Maar sta je er ooit bij stil hoeveel wereldburgers ons Limburgs grondgebied telt? Laatst ontdekte ik dat één op vijf Limburgers van vreemde afkomst is. Net zoveel als in ons dorp.
‘Vreemdeling’ betekent in Zutendaal in de helft van de gevallen ‘Nederlander’. Nederlanders zijn wel van vreemde afkomst, maar worden niet bij de allochtonen gerekend. Wat zijn ze dan wel? Ontwikkelingshelpers? Vreemd genoeg zijn Italianen volgens de statistieken wel nog allochtoon. Er wonen nochtans al heel lang massa’s Italianen in Limburg. En ze hebben ons heel wat opgeleverd: spaghetti, pizza, olijven, … Daarnaast hielpen zij van onze steenkoolmijnen ‘goudmijnen’ te maken.
In ons dorp zijn er veel meer Nederlanders dan andere vreemde nationaliteiten. En toch liggen we wakker van die laatsten, niet van de Nederlanders. Hoe zou dat komen?
Enkel door de gemeenschappelijke taal? Er is nochtans verschil: zo vertelde onze alleraardigste overbuurvrouw bij onze eerste kennismaking: ‘Jullie kinderen zijn nog zo beleefd. Zij zeggen nog ‘u’ tegen hun ouders.’ Ze hoorde namelijk een kind zeggen: ‘Papa, uw fiets staat er nog.’
En als ik met mijn Poolse en mijn Nederlandse buurvrouw sta te praten is het overheersende accent Noord-Nederlands. Heel grappig, hoe hard ik ook vecht tegen de neiging om met ‘je’ en ‘jij’ te spreken, ik kan er niet omheen.
Waarom ontvangen we onze noorderburen met open armen? Wat dragen Nederlanders bij aan onze cultuur? Geen pasta, kebab, noedels of souvlaki’s maar een broodje kroket met zoete mayonaise? Zou het bedrag dat er in je portefeuille zit niet het verschil maken? Gelukkig zijn onze noorderburen ontzettend open mensen, hopelijk nemen we dat van hen over: tolerantie voor anderen, die wel het etiket allochtoon opgespeld krijgen. Zo kunnen we van elke cultuur iets bijleren, dat geeft smaak aan ons leven. Onze buurt wordt niet enkel gekruid door Nederlanders, maar ook Duitsers, Italianen, Polen, Kroaten, Oekraïners en mensen van de Maaskant wonen in een straal van honderd meter. En niet te vergeten een koppel uit Zutendaal. Wij hebben namelijk onze eigen migratie naar Wiemesmeer meegemaakt. Een verhaal op zich.
Wanneer ben je – in deze tijd van wereldreizigers- van hier? Hoe lang blijf je een vreemde eend in de bijt? Mijn buurvrouw die al zeventig jaar in België woont, is die ‘vreemder’ dan ik?
Weet je wat ik vreemd vind?
Dat we van de gewoontes van buitenlandse buren vreemd opkijken, maar onze appels uit Nieuw-Zeeland halen. Maar daar zit die portefeuille waarschijnlijk weer voor iets tussen …